Balista to machina wojenna miotająca pociski (strzały lub kamienie) wynaleziona w IV wieku p.n.e. przez mieszkańców Syrii. Wykorzystuje do oddania strzału sprężyste powrozy. Zwolnienie mechanizmu spustowego powodowało gwałtowne wyprostowanie ramion balisty i wyrzucenie pocisku. Zasięg balisty wynosił nawet 500 metrów i była to nieoceniona broń podczas oblężenia.
Balisty należy do grupy machin nacjonalistycznych czyli wykorzystujących energię zgromadzoną w napiętych lub wykształconych materiałach. Często stosowano w tym celu powrozy z konińskiego włosia ale także liny ze ścięgien zwierzęcych lub taśmy spiżowe.
Balisty mogły mieć zasięg nawet do 500 metrów przy kamiennych pociskach oraz ponad 1000 w przypadku strzał.
Balisty należały do grupy machin neurobalistycznych czyli takich które wykorzystywały do strzały energię zgromadzoną w odkształconych lub naprężonych materiałach.
Podstawowa różnica to tor lotu pocisku. Balisty miotały pociski po torze płaskim natomiast katapulty stromotorowo.
Trójwymiarowy model balisty
Poszczególne elementy balisty można dokładnie obejrzeć na obrotowym modelu prezentującym jeden z przykładowych wariantów tej machiny. Wielkość i wygląd poszczególnych elementów znacząco rozbił się w zależności od czasu i miejsca w którym została zbudowaną gdyż balisty były używane przez ponad 1000 lat.